Als je in een rolstoel of op een aangepaste fiets zit, is iedereen altijd aardig tegen je. Fijn toch, zul je zeggen. Op zich wel...maar fijner is om ‘normaal’ behandeld te worden en normaal is niet altijd aardig. Ik heb het net weer eens anders meegemaakt en dat beviel me eigenlijk prima.
Aardig zijn hoeft niet altijd
donderdag 1 oktober 2015
2 min
Ik woon in een, zonder te willen opscheppen natuulijk, mooi huis, in een redelijk welvarende buurt, waar iedereen aardig tegen gehandicapten is. Nou heb ik zo’n speciale fiets (drie wielen en trapondersteuning), waar ik dagelijks een tochtje mee maak. Ik reed door een klein, smal straatje in een wat mindere buurt. Er kwam een tegenligger-auto, die niet echt lekker langs mijn, best brede, fiets kon. Een van ons zou even een parkeerplek in moeten.
Het raampje ging open: ‘Ga eens aan de kant man, vieze vuile flikker.’ Ik had ‘m bijna bedankt. Daar was ik net ff aan toe! Was ik een vieze vuile flikker omdat ik drie wielen had, of zou überhaupt iedereen die ‘m lastig viel die dag, een vieze vuile flikker zijn geweest?
is hier iets van te leren, voor de ‘medisch ondernemers’? Je gaat natuurlijk niet je klanten voor rotte vis uitmaken omdat ze dat misschien wel eens fijn zouden kunnen vinden.Maar het tegenovergestelde is dus ook niet altijd nodig. Wat iemand ook mankeert, het is en blijft een aandoening. Je praat niet met de aandoening maar met de ‘normale’ mens daarachter. Als die iets doet of zegt wat je niet zint, zou ik dat dan ook zéker laten merken. Lijkt me geweldig als ik een keer een uitbrander krijg, omdat de wielen van m’n stoel strepen op de schone vloer trekken, ofzo; kun je daar niet even een doekje langs halen voor je binnenkomt?!’
Joost Overbeek
Reactie toevoegen