Blog: Chocomelbehandeling

Arnhem haalde het nieuws en de voorpagina van m’n landelijk dagblad. Het bleek om een verwarde man te gaan die, zo bleek later, met een klappertjespistool en een leeg bomvest wat mensen vasthield. Daar werd me een Peter R. de Vries-gedoe van gemaakt! Ja, sprak men later, maar voor hetzelfde geldt... Onzin, ik hou daar niet van. Dat van het ergste uitgaan. Wat nou als iemand naar de verwarde man had geroepen of 'ie een Chocomel wilde. Voor hetzelfde geldt was de man daarop ingegaan en hadden we nooit meer last van ‘m gehad. Veel beter toch?

Die Chocomel is waarlijk een prima behandeling. Ik zie meerdere toepassingsmogelijkheden. Zo slaap ik op de benedenverdieping. Stel, er wordt ingebroken, dan ben ik de lul. Honkbalknuppel of geweer naast ‘t bed? Welnee; Chocomel in de koelkast! Ik heb daar weleens over liggen fantaseren en kwam tot het volgende scenario: Ik ga de kamer in en vraag de inbreker of 'ie Chocomel wil en of er iets in de kamer is wat hij echt heel graag wil hebben. Op een paar dingen na, is er namelijk best iets te regelen. Daarna vraag ik of 'ie dan zonder moeilijk doen op wil zouten.

Goed, Wat heeft dit met medisch ondernemen te maken (hoor ik u denken)?

Op zich niet veel, maar wel met het voorkomen van klachten. Mensen worden somber, ziek en angstig van dat bange gedoe. 'Het zijn heftige tijden'. Welnee, het is mooi weer, de crisis is voorbij, we leven in een van de welvarendste, gelukkigste landen, we kunnen nu nog van de wadden en andere natuur genieten ... laten we dat dan ook maar doen. Een gelukkig mens voelt zich beter, daar heb ik eerder over geschreven, zelfs mét een kloteziekte. Van bang zijn is nog nooit iemand beter geworden.

Dus: Chocomel. En als je daar niet van houdt, luister dan samen met de inbreker naar Daniel Lohues. “Angst is mar veur eben, spiet is veur altied”. Prachtig lied.