Geen tijd om te lezen (ondanks corona-isolatie)

Aan sommige boeken kom ik al jaren niet toe, terwijl andere boeken nu zo actueel zijn geworden, dat ik ze eigenlijk nu moet lezen. Hierbij doel ik bijvoorbeeld op Decamerone van Boccaccio, waarvan ik de luxe uitgave in mijn boekenkast heb staan. Als in de periode 1349 tot 1360 de pest heerst in Florence gaan 3 mannen en 7 vrouwen 2 weken in quarantaine en vertellen elkaar verhalen. Deze 100 verhalen zouden soms ook wat erotisch van aard zijn.  Maar ik weet het niet, want ik heb het boek nooit gelezen, en steeds bewaard voor een moment zoals nu.

‘Covid-19 heerst volop’

Wat is er de oorzaak van dat ik niet aan lezen toekom? De hele dag zit vol met activiteiten. `s Morgens vroeg naar de winkel in het bejaardenwinkeluur, wat hier van half 8 tot half 9 duurt. Dan is de winkel nog redelijk veilig. Thuis snel een ontbijt en de krant om weer helemaal bij te zijn. Vervolgens “Nederland in Beweging” op de televisie om ook het lijf actief te krijgen. Als Loes en ik samen koffie drinken, verdelen we onze sociale taken en belt ieder mensen in ons netwerk. Hoe gaat het met hun? Lukt het allemaal wel? Natuurlijk hebben we veel contact met WhatsApp-groepen, maar dan hoor je toch niet echt hoe mensen het maken. Ook in onze families heerst Covid-19 volop. Mijn broer is terug uit het ziekenhuis. Hij heeft het gered, mijn neef (71) niet. De meeste generatiegenoten, beter bekend als ‘boomers’, tellen hun verliezen en zijn zelf doodsbang.

‘De frisse neus van Rutte’

Het is al gauw 12 uur, als we voor de lunch nog even Wordfeud bijwerken. Lunchen en dan samen of ieder een uurtje de buitenlucht in. De frisse neus van Rutte. Als het mooi weer is, ga ik ook graag even mijn tuin in. Daar is altijd wat te doen. Om 15.00 uur naar het belangrijkste nieuws van de pandemie kijken.

Dan is het weer tijd voor Stepbridge met mijn vertrouwde kaartclubje. Voor de Covid-19-tijd kwamen we met 6 mannen iedere woensdag bij een andere deelnemer aan huis om viertallen-bridge te spelen. Nu bootsen we dat perfect na, ieder vanaf zijn eigen laptop. Maar tegenwoordig is dat wel bijna iedere middag. In de sfeer en de opmerkingen doen we alsof het nog zo was als vroeger. “Volgende keer bij Jan”, “Wie nog koffie”, en tenslotte “Heren, wel thuis”, chatten we. Om 17.00 uur wil ik ook wel naar huis, want dan is het “happy hour”. Een glaasje Chardonnay en elkaar even samen bijpraten. “Hoe was jouw dag?”

‘Weer niets gelezen’

Na het avondeten volgt dan het beeldbellen met onze kleinkinderen, die inmiddels er van dromen dat ze weer naar school toe mogen. Ik doe zelf Duolingo-taalonderwijs, van Engels naar Spaans. Meer dan een kwartiertje zit er niet in. En waarvoor zou ik het doen? Komen we nog wel in Spanje of Latijns-Amerika? Na het nieuws van 20.00 uur is het tijd voor de bioscoop of liever een filmhuis. Het is steeds weer heel wat om samen een goede keus voor de avond te maken. Netflix, eigen opnamen via Horizon of een filmpje kopen. Even Covid-19 vergeten. Voor ik het besef, loopt het al weer tegen 23.00 uur. Een glaasje rood en dan wacht het bed. Zo heb ik weer de hele dag niets gelezen.

Top 5

Als ik nu wat tijd zou kunnen vrijmaken, wat zou ik dan gaan lezen. Allereerst “Te Voet” van Shane O’Mara, ligt al vanaf februari te wachten, en is het eerst aan de beurt. Maar dat kan best nog even duren. Als tweede “Zelfkennis en zelfrealisatie”, van Shri Nissargadatta Maharaj, want dat heb ik net besteld. Het lijkt mij een mooi boek. Kijken naar dat wat ik als mens echt ben, in deze tijd, waarin mensen eenzaam op de intensive care sterven. Als derde het boek van Bart Van Loo, “de Bourgondiërs”, dat deze winter ongelezen is teruggekomen uit Spanje. Een boek dat ik zeker wil lezen, maar al langer ongelezen is, staat op de vierde plaats: “De derde chimpansee”, van Jared Diamond. Zijn boek “De ondergang” was mogelijk een voorbode van de huidige Covid-19-crisis.  

Het vijfde boek heb ik in het najaar opgezocht, toen ik cursus gaf in het Enneagram. Dat ging over wakker zijn en bewust leven. Ik herinnerde mij het boek, dat al 13 jaar wacht tot ik zover ben, dat ik er tijd voor heb: “Eindeloos bewustzijn” van de cardioloog Pim van Lommel. Gelukkig zijn er nog veel meer boeken, die ik niet heb gelezen en die zeker de moeite waard zijn. En dat aantal lijkt alleen maar toe te nemen, naar mate ik meer lees.

Alleen: kennelijk is het nu niet de tijd om te lezen, maar om heel erg betrokken te zijn bij het hele netwerk waarin ik leef. Ik ben mij bewust van al die mensen, waarmee ik samen deze crisis doormaak. Het is nu de tijd om er voor elkaar te zijn, al komen we ons huis niet uit. Fijn dat ik het kan. Zeker voor de mensen, die nu alleen zijn. En ik ervaar ook hoe fijn het is om zelf niet alleen te zijn en iedere dag weer thuis te komen bij elkaar.

Geschreven door Thieu Heijltjes, oud-huisarts

Foto: Boek Giovanni Boccaccio - Decamerone