Samenwerken? Veel leuker is het als er synergie ontstaat

donderdag 1 december 2022

timer 3 min

Tandarts Poeya Mohtadili met teamleden van Dante Tanden op de Zorgboulevard in Rotterdam Zuid: ‘Mijn niet-Iraanse vrienden begrijpen vaak niet waarom ‘Vrouw, Leven, Vrijheid’ ook door mannen wordt gescandeerd’ (Foto: Claudia Kamergorodski)

Het leven is al druk genoeg, dus in onze samenwerkingen gaan we vaak voor de weg van de minste weerstand. We kiezen mensen die op ons lijken, wiens neuzen dezelfde kant op staan, die ons een verhaal vertellen dat we al kennen en waar we ons prettig bij voelen.

Veel leuker is het als er synergie ontstaat. Dat kan alleen bij ontmoetingen en ervaringen die schuren. Dan moeten de oogkleppen af en kan er iets ontstaan wat eerlijker, vrijer en beter is dan we ooit hadden kunnen dromen.  Daarvoor is moed nodig. Die vind ik de laatste weken nota bene op de tijdslijn van mijn Instagram. Daar zie ik de gezichten van Mahsa Jina, Nika en Kian en al die andere jonge mensen die werden gedood in hun strijd voor een vrij Iran.

‘Woke’

Hun namen en verhalen zijn onderdeel van mijn dagelijks leven. Aan de keukentafel bij mijn ouders doen we de laatste tijd niet anders dan praten over de revolutie in Iran. Of, in woorden die ik voorheen alleen kende van ‘woke’: de strijd van het zogeheten ‘intersectioneel feminisme’. Voor mij betekent het dat in de synergie van al onze ervaringen, identiteiten en rollen, het antwoord schuilt voor de wereld waarin we willen leven. We móeten samenwerken, juist omdat we allemaal zo anders zijn.

‘Vrouw, Leven, Vrijheid’

Vroeger dacht ik vaak dat het niet mijn rol was om als man op te komen voor vrouwenrechten in onze organisatie. Om diezelfde reden begrijpen mijn niet-Iraanse vrienden vaak niet waarom ‘Vrouw, Leven, Vrijheid’ ook door mannen wordt gescandeerd. Maar de protesterende kinderen en studenten in Iran laten me zien dat deze leus van ons allemaal is. De revolutie is feministisch, maar wordt niet alleen door vrouwen geleid. Als één van ons niet vrij is, is niemand dat. 

‘Samenwerking verankeren’

Dat geldt in een dictatuur, maar in iets minder dramatische zin ook in een organisatie. De revolutie helpt mij om de fundamenten te verankeren van samenwerking in onze inmiddels meer dan 120 mensen tellende hardwerkende organisatie. Om een betere en veiligere werkplek te creëren voor vrouwen, bijvoorbeeld. Juist omdat ik man ben kan ik die verantwoordelijkheid nemen in samenwerking met onze collega's en patiënten. En als we samen werken om vrouwenrechten te integreren in onze praktijk, maken we tegelijkertijd ruimte om andere ongelijkheden ook aan te pakken. Zo bouwen we een praktijk waar we allemaal onze meest kwetsbare ervaringen kunnen meenemen en delen.

Hier mag ik iets schrijven voor mijn collega’s in de zorg en dat doe ik al een jaar met veel plezier. Ik zou een dwaas zijn als ik deze plek niet zou gebruiken om op te roepen tot meer gelijkwaardigheid, rechtvaardigheid en vrijheid in Iran en Nederland, in onze praktijken en thuis. Vrouw, Leven, Vrijheid. Zaan, Zendegi, Azadi.