Van droom naar sociale onderneming in de fysiotherapie

Woensdagmiddag, 29 april 2009. Een ogenschijnlijk doodnormale middag, maar voor mij was dit een bepalend moment in mijn leven. Nu, bijna 10 jaar later, heeft die dag mijn leven namelijk volledig op zijn kop gezet.  

Laatste stageperiode

Vandaag reis ik met één van mijn stagebegeleidsters de binnenlanden van Zuid-Afrika in. Tijdens deze ‘outreach-sessies’ worden kleine klinieken bezocht door een dokter van het ziekenhuis. Diverse therapeuten van de paramedische afdeling gaan ook mee. De meeste patiënten hebben namelijk geen geld om naar het ziekenhuis te komen. Ze zijn daardoor afhankelijk van de dichterbij gelegen klinieken. Doordat deze een aantal keer per jaar bezocht worden tijdens de outreach, is er op deze manier voor hen medische en paramedische hulp beschikbaar.

Ik ben bijna klaar met mijn opleiding fysiotherapie. Samen met twee klasgenoten zijn we begonnen aan onze laatste stageperiode. We werken in het lokale ziekenhuis in Tzaneen, in het noorden van het land. Op woensdagen mag één van ons mee met het gezelschap. Na een maand wachten is het eindelijk mijn beurt, ik mag deze woensdag mee op outreach.

Op huisbezoek in de binnenlanden

Zodra we aankomen in de tweede kliniek van de dag worden we door een vrouw aangesproken. Of de fysiotherapeuten een aantal dorpen verderop een familielid kunnen bezoeken. Na wat overleg in één van de Afrikaanse talen die ik niet versta, besluit onze buschauffeur die kant op te gaan. Zo ben ik ineens onderweg op officieel huisbezoek. En dat in de binnenlanden van Zuid-Afrika!

In de woning - hutje is misschien een nauwkeurigere omschrijving- aangekomen ligt er een matras op de grond. Verder staan er alleen twee witte, kapotte plastic stoelen in de ronde ruimte. Er hangt een penetrante geur, waardoor ik besluit voorlopig maar even door mijn mond te ademen. Op het matras ligt een man. Hij is ergens in de vijftig en heeft duidelijk recent een CVA gehad. Samen met mijn begeleidster helpen we hem overeind. Hij blijkt te kunnen zitten, staan en kleine pasjes te kunnen lopen. We geven hem en zijn familie adviezen, tips en oefeningen. Dan moeten we helaas weer verder. Het is voor deze man de enige keer dat hij (para)medische hulp krijgt! Niet alleen de geur in het hutje laat op mij een blijvende indruk achter. De dankbaarheid van de man en mijn gevoel dat ik hem écht een beetje op weg heb geholpen zal ik nooit meer vergeten.

Een bron van inspiratie

Ondanks dat de gemiddelde Nederlander net zo vaak moppert op onze gezondheidszorg als op het weer, hebben we het goed voor elkaar in ons land. (Oké ik geef toe, als de rekening voor het eigen risico binnenkomt, mopper ik hard mee). Helaas beseffen we ons dat niet altijd even goed. Met een CVA beland je hier in het ziekenhuis, meestal gevolgd door een opname in een revalidatiekliniek, verpleeghuis of fysiotherapie in de eerste lijn. Je kunt je indenken dat ik bij terugkomst behoorlijk wat moeite heb gehad om te aarden.  Door het huisbezoek tijdens mijn stage veranderde mijn kijk op de wereld. Tot op de dag van vandaag is deze man mijn inspiratie. Hij is de reden dat ik fysiotherapie ben gaan doen; om mensen te helpen. Hij is echter ook de reden dat ik er vorig jaar mee ben gestopt.

Geen verschillen meer

In de jaren na mijn afstuderen heb ik veel ervaring opgedaan met vrijwilligerswerk en reizen naar het buitenland. Zo is langzaamaan mijn droom ontstaan om mensen wereldwijd te helpen met een eigen organisatie. Pas in 2016, na een mislukte reanimatiepoging bij een onbekende man op straat, komt het besef. Wat heb ik te verliezen? Ik ga gewoon die sprong in het diepe wagen! Sinds afgelopen oktober is het dan echt zover. Mijn officiële inschrijving bij de Kamer van Koophandel is een feit. De ruim anderhalf jaar durende voorbereidingen waren niet altijd even makkelijk, maar de aanhouder wint. Bovendien is het doel het meer dan waard.

Met Physical Therapy Abroad ga ik een verschil maken, door te zorgen dat er géén verschillen meer zijn. Fysiotherapeuten de wijde wereld insturen en zorgen voor een laagdrempelige toegang tot fysiotherapie voor de lokale bevolking. Zolang je openstaat voor nieuwe ervaringen gaat er – net als bij mij op die woensdag bijna tien jaar geleden - letterlijk een nieuwe wereld voor je open.

Wanneer is jouw levensveranderende woensdagmiddag?

Mirthe Timmerman

Eigenaresse Physical Therapy Abroad

www.physicaltherapyabroad.com