Zeg juist wat je niet wilt
Niet voor niets wordt de roep om de regeldruk te verlagen in de zorg steeds luider. Alle regels werken verstikkend, zijn soms ondoorzichtig en hebben tot gevolg dat mensen zich niet meer erkend voelen. Waar is de ruimte voor werken volgens eigen professioneel inzicht, eigen verantwoordelijkheid en handelen naar eer en geweten? Veel mensen voelen de ziel uit hun werk vloeien door de overvloed aan regels.
Ik realiseer me dat wetgeving bepaalt dat je soms volgens protocollen moet werken. Maar daar waar de mogelijkheid is om zélf te bepalen hoe dingen gebeuren, is het instellen van ondergrenzen een serieuze overweging waard. Merk je dat medewerkers ondanks heldere afspraken niet doen wat je van ze verwacht? Probeer dan iets nieuws en spreek juist af wat níet geaccepteerd wordt. Dat geeft namelijk veel meer ruimte om te handelen en is veel helderder voor medewerkers. Op die manier stijgt de betrokkenheid en het werkplezier, en daardoor ook de kwaliteit van werk.
Een voorbeeld: sommige praktijken hebben kernwaarden bepaald en afgesproken dat alles wat de medewerker doet volgens die waarden moet zijn. Vaak gebeurt dat in abstracte termen, waar iedereen het wel mee eens moet zijn. “De patiënt staat centraal en waarborgen de kwaliteit” Het probleem daarmee is dat iedereen die kernwaarden op zijn eigen manier vertaalt naar zijn/haar handelen. Het effect is helaas ook dat mensen juist gaan twijfelen wat ze moeten doen en dat ze verlammen. “Past dit binnen deze waarden of juist niet?” Vandaar mijn suggestie om ondergrenzen te benoemen, daar waar je mensen wilt stimuleren om verantwoordelijk te gaan handelen. Juist door heel helder af te spreken wat níet oké is, verruim je de handelingsvrijheid van je mensen en nemen ze meer verantwoordelijkheid voor hun handelen. Het geeft ook meer sturingsmogelijkheden. Zeg bijvoorbeeld niet “wees klantgericht”, maar spreek af dat je nooit een patiënt heftig geëmotioneerd laat vertrekken.
Deze tip is overigens net zo toepasselijk in opvoeding. In plaats van te zeggen: “je moet om 4:00 uur thuis zijn” kun je stellen: “Ik wil morgen geen geklaag als we met het gezin naar oma’s verjaardag gaan”. Het is voor beide partijen misschien even wennen, maar kan een stuk effectiever en relaxter werken.
Door: Marloes den Heijer, leiderschapscoach voor tandartsen

Bij het thema van dit artikel betrokken organisaties
Meer artikelen met dit thema
Eigenzinnige fysio-ondernemer Patrick ter Brugge: ‘Denk in kansen en niet in beperkingen’
27 mrt om 12:30 uur 6 minDentiva Radar: zzp of loondienst?
26 mrt om 12:15 uur 5 minDentiva hield een enquête onder zorgprofessionals over de gevolgen van het nieuwe zzp-regime. Aan het onderzoek…
De nieuwe praktijkmanager: een antropoloog die van reuring houdt
25 mrt om 12:00 uur 4 minIk wou dat ik twee hondjes was of soms gewoon een éénpitterpraktijk. Als tandarts dan. Je hebt met jezelf te…
Binden, boeien en behouden van je team
24 mrt om 08:45 uur 4 minMedewerkers zijn natuurlijk de onmisbare basis van de praktijk. En dat voel je zeker in deze tijd, waarin…
‘Sociale Tandarts’ Nejoud Alkaabi: ‘Breng de tandartszorg terug in het basispakket’
20 mrt om 10:30 uur 3 minIn Rotterdam-West opent tandartspraktijk Zen You Smile tijdens de ramadan haar deuren voor mensen die geen geld…
Op weg naar echte en virtuele dokters in de maatschap
18 mrt om 10:00 uur 4 minIn april 2023 schreef ik in een column in MedischOndernemen: 'Ik wens u veel personeel'. Want zonder goede…
Paul Wormer over 'De dokter en de vakgroep': ‘Een praktijk runnen vraagt reflectie, training en kunnen delegeren’
17 mrt om 13:03 uur 6 minHuisartsen staan voor grote organisatorische en strategische uitdagingen. In zijn boek 'De dokter en de…
Een Goed Gesprek met Nora Ennahachi over ‘boeien en binden’: ‘Praktijkmanager is de sleutel tot succes’
7 mrt om 10:00 uur 5 minNu tandartspraktijken steeds vaker te maken krijgen met personeelsverloop en -tekorten is het…
Reactie toevoegen