Harry Geurkink over fysiocongres: ‘Redelijke verdiensten, maar hoe?’: ‘Schreeuwen en strijd helpen niet’

Fysiotherapeut Harry Geurkink is oprichter van Romei Therapie & Training in Zevenaar en voorzitter van de Coöperatie Fysiocare Zuidoost-Gelderland. Ook nam hij het initiatief tot het bedrijf Immuun Training, om mensen te trainen hun immuunsysteem te verbeteren onder meer met de Wim Hof-methode (‘The Iceman’). Op 25 januari organiseerde Geurkink het fysiotherapiecongres ‘Create your own future - Redelijke verdiensten, maar hoe?’ in Arnhem.

Harry Geurkink vertelt dat hij als fysiopraktijkhouder en ondernemer gesprekken voert met een coach. Ook over de aanleiding van het congres ‘Redelijke verdiensten, maar hoe?’ Zij vatte de aanleiding van het congres goed samen, vertelt hij. ‘Als je werkt in de gezondheidszorg doe je dat vanuit empathie: je wilt anderen helpen en daarmee je brood verdienen. Bij de energie die je in je werkdagen steekt, hoort een beloning die reëel moet zijn. Als je 25 jaar geen aanpassingen heeft gehad op het tarief en er ook geen inflatiecorrectie is geweest, dan loopt het spaak. Dan is de energie die iemand in zijn vak steekt en dat wat hij ervoor terug krijgt, totaal uit balans.’

Bovendien is de taak van de fysiotherapeut ook sterk veranderd, schetst Geurkink, die sinds 2019 regelmatig opvallende blogs voor MedischOndernemen schrijft. ‘Je moet deelnemen aan netwerken, interdisciplinair overleg, trainingen ontwikkelen, deelnemen aan peergroepen en aan verplichte kwaliteitsuren. Voor al die nieuwe werkzaamheden krijgen we geen vergoedingen. Van oudsher zijn we behandelaars met een vast tarief. Al deze verplichtingen waren er vroeger niet. Toenemende burn-outs, uitloop van het rooster zijn het gevolg. Schreeuwen en strijd helpen dan niet. De energie moet hersteld worden door verbinding, ook juist met degenen die de zorg betalen. Ook zij hebben er geen behoefte aan dat een belangrijke beroepsgroep in de eerstelijn stuk loopt.’

De sprekers zijn wetenschappers uit verschillende richtingen. Wat hebben zij te melden?

‘Ons doel is om te komen tot meer eenheid binnen de fysiotherapie én om inspiratie te bieden om vanuit een ander gezichtspunt te creëren wat je wilt bereiken. Belangrijke sprekers hierbij zijn de hoogleraren systeembiologie Jan van der Greef en Yan Schroën. Beiden laten in hun onderzoek zien dat alles met alles samenhangt. Jan van der Greef werkt bijvoorbeeld bij de Essentia Foundation, opgericht door wetenschappers die willen laten zien dat de werkelijkheid niet alleen materieel te verklaren is. Zij betogen dat je je wel individualistisch kunt opstellen, maar dat mensen - en ook dieren - uiteindelijk onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Als je binnen een organisatie iets voor elkaar wilt krijgen, moet je eerst dat eenheidsdenken terug brengen. Hoe meer verdeeldheid er is, hoe slechter je ook dingen kunt verwezenlijken.’

De fysiotherapie straalt juist niet veel eenheid uit. Hoe pas je zo’n allesomvattende systeemvisie over eenheid toe op een verdeelde beroepsgroep?

‘Vanwege het streven naar eenheid hebben we in 2011 in Zuidoost-Gelderland vanuit dit principe Fysiocare opgericht, een coöperatie van fysiotherapeuten. We wilden een regionale eenheid en hebben daar bewust iedereen voor gevraagd. Niet alleen grote praktijken, maar ook de een- en tweemanspraktijken. In die periode werd nog gedacht dat de kleine praktijken zouden verdwijnen, wat nooit gebeurd is. Iedereen verklaarde ons toen voor gek, veel collega’s dachten dat dat nooit zou lukken.’

‘We zijn toen als eerste netwerk begonnen met regionaal data over behandelingen te verzamelen, om als beroepsgroep zelf onze kwaliteit aan te kunnen tonen. We zijn in zee gegaan met een softwarebedrijf dat het mogelijk maakte om bij elke praktijk betrouwbare data te verzamelen. Vanuit die eenheid kregen we dingen voor elkaar, die fysiotherapeuten in andere delen van Nederland nog niet waren gelukt. Daarna zag je in andere delen van het land steeds meer coöperaties ontstaan. Als je succes hebt, dan volgt de rest vanzelf.’

Wat zit er achter al die onenigheid?

‘Als je alle meningsverschillen in de branche bekijkt, is er veel onrust begonnen doordat externe auditbureaus voor verzekeraars bij praktijken kwamen kijken of ze het wel goed deden. Daardoor ontstond een enorme tweespalt in de beroepsgroep. Een deel scheidde zich van het genootschap KNGF af en richtte de Stichting Keurmerk Fysiotherapie op. Waar ik me nu ook voor inzet, is KNGF en SKF weer bij elkaar te brengen.’

‘Uiteindelijk gaan de conflicten steeds over geld: met name het tarief voor fysiotherapie waarop in vijftien jaar tijd nooit een fatsoenlijke inflatiecorrectie is toegepast. Kijk naar het gedoe over het pensioenfonds, dat te weinig zou uitbetalen. Of neem het voortslepende debat over de cao die al heel lang op zijn gat ligt omdat het tarief voor fysiotherapie simpelweg te laag is.’

‘Dit congres is een oproep tot eenheid om de branche naar buiten toe sterk te maken. We hebben allerlei sprekers uitgenodigd om te laten zien hoe zoiets werkt. Er gaan nog steeds fysiotherapeuten schreeuwend naar de zorgverzekeraars toe. Zo boden ze VGZ destijds uit protest een strop aan. Eind vorig jaar was er nog een oproep om bij VGZ en CZ met toeters en bellen voor de deur te gaan staan. Maar daarmee los je volgens mij het probleem niet op.’

‘Als je gewoon in gesprek gaat, blijken die zorgverzekeraars namelijk best toegankelijk te zijn. Daar moeten we ons op richten. Als coöperatie Fysiocare hebben we gezegd dat we ons niet bezighouden met het tarief, omdat dat iets is voor het KNGF als landelijke beroepsvereniging. Die heeft er wel voor gepleit bij de politiek, maar houdt zich nu ook erg stil. De situatie rond de cao fysiotherapie en de ontevredenheid lopen nu zo uit de hand dat ik dit congres wilde organiseren. Zo proberen we een eerste stap te maken voor een normaal tarief.’

U organiseert dit omdat het KNGF eigenlijk niet zo duidelijk opereert op dit moment?

‘Precies. Eigenlijk moet er een soort driejarenplan komen om bij een normaal tarief te komen, dat voldoet aan het niveau dat onderzoeksbureau Gupta in 2019 voorstelde. Maar zo’n plan is er niet en ook de Stichting Keurmerk Fysiotherapie heeft zo’n plan niet. Zij zeggen: wij zijn meer van de kwaliteit.  Dan is er dus eigenlijk niemand die nu de verantwoordelijkheid neemt om er een goed plan voor te maken. Voorgaande KNGF-bestuurders hebben wel stappen gezet en hardere acties ondernomen tegen de zorgverzekeraars, maar het is nooit echt gelukt. Het lukt alleen als we anders gaan denken en met elkaar in gesprek gaan.’

‘Zorgverzekeraars zijn ooit begonnen met controles omdat er in het verleden een aantal excessen zijn geweest. Daarover zijn we vanuit de coöperatie Fysiocare in gesprek gegaan met Menzis en hebben we gezegd: laten we uitgaan van vertrouwen. Die uitspraak heeft er toen toe geleid dat zij ons dat vertrouwen hebben gegeven. Daarop zeiden wij: 'Als er zaken zijn die niet oké zijn, bel ons dan als bestuurder, dan ondernemen wij daarop actie.’

‘Omgekeerd was het ook zo dat medewerkers van de verzekeraar tegen patiënten zeiden: meld je bij de fysio als chronische patiënt dan valt je hele behandeling onder de basisverzekering. Menzis heeft na onze klachten daarover de eigen klantenservice beter geschoold. Zo waren er ook voorbeelden dat praktijken te hoog zaten in hun behandelgemiddelde. Daarover zijn we met CZ in gesprek geweest en vervolgens hebben zij hun beleid aangepast. Tegelijk verzamelen we in Zuidoost-Gelderland data over alle behandelingen en kunnen we aantonen dat onze praktijken het heel goed doen.’

Wat hebben biologen als Yan Schroën en Jan van der Greef hierover te zeggen?

‘Jan van der Greef laat zien dat die onderlinge verbindingen, de interconnectedness zoals hij dat noemt, bij mens en dier gewoon altijd aanwezig zijn. Hij geeft ook hele praktische voorbeelden hoe je daar mee om kunt gaan. Echt grote veranderingen kun je alleen teweegbrengen met degenen die eenzelfde soort energie meenemen, zodat je ook echte veranderingen kunt neerzetten.’

‘Iemand als Yan Schröen stelt dat je zonder eenheidsdenken nooit de resultaten kunt behalen die je zou willen als beroepsgroep. Stel, je hebt honderd mensen die elkaar niet direct kennen, dan is er toch altijd een verbinding met elkaar. Schröen zegt dan: “Denk nou niet dat je door te polariseren geen verbinding hebt met die ander. Die verbinding kun je juist gebruiken als kracht of als tegendeel daarvan.” Dat is wat gebeurt als je werkgevers en werknemers tegenover elkaar komen te staan, terwijl ze beiden geen invloed hebben op het probleem. Werkgevers willen niet tekenen voor de cao, want ze hebben te weinig inkomsten. De werknemers zeggen intussen toch: “Wij verdienen een normale cao”. Het probleem is echter iets gemeenschappelijks, namelijk dat het basistarief niet deugt.’

Meer weten?

• Lees meer over het congres: ‘Create your own future - Redelijke verdiensten, maar hoe?’ op 25 januari in Arnhem

• Lees de blogs van Harry Geurkink. Nieuwste blog: Veel boosheid in de fysiotherapie: Schreeuw, huil en schrijf met vette letters…

• Lees ook het interview: Harry Geurkink over coöperatie Fysiocare: ‘We hebben onze database beter op orde dan de zorgverzekeraar’, 29 augustus 2019