Prachtige Praktijk van tandarts Sabine Scheffer: ‘Tijdens coronacrisis leefde ik tussen praktijk, tuin en bed'

'Ik heb aan het begin van de lockdown al mijn patiënten gebeld, die we zouden behandelen in de komende weken. Het verhaal van iedereen is belangrijk. Ik wilde horen of het verantwoord was om die afspraken door te schuiven naar een later tijdstip. Ik heb minstens 600 patiënten aan de lijn gehad. Dat was een enorme investering, maar dat is heel goed geweest.’

‘Je leert mensen beter kennen, je kunt klachten inschatten en dat werd enorm gewaardeerd. Ik heb alleen spoedzorg gedaan en dingen die niet verstandig waren om door te schuiven. Ik zag een of twee patiënten per dag en behandelde die alleen, om het risico op besmetting zo klein mogelijk te houden. Ik heb in die tijd alleen tussen praktijk, de tuin en het bed geleefd.’

‘Twee maal angst: voor corona en de tandarts’

‘We hebben hier in de Noord-Veluwe een waarneemgroep van ongeveer 25 tandartsen, die ook spoedzorg biedt. Het directe contact met al die mensen heeft ontzettend veel informatie opgeleverd. Ik ben niet zo huiverig voor corona. Mijn assistentes deden het schoonmaakwerk als er niemand was, ik deed al het patiëntencontact. Via de spoeddienst kreeg ik vaak mensen, die de behandeling lang hadden uitgesteld, tot ze niet meer konden. In de stoel twijfelden die mensen tussen: “Kan dit nou wel of niet in verband met corona?” Ze hadden dus eigenlijk twee maal angst: voor corona en voor de tandarts. Als ze behandeld waren, begonnen ze vaak opgelucht te huilen.’

‘Het was intens. Een keer was ik pas ‘s nachts om 12 uur klaar. Over de herstart was veel onduidelijkheid. Gaan we maandag open of pas na de persconferentie van premier Rutte? We hadden het hele protocol al in Jip en Janneke-taal vertaald en alle patiënten al uitgenodigd. Toen zei Rutte dat de mondzorg helemaal niet gesloten hoefde te zijn. Het zette voor ons als kleine praktijk alles op de kop. Voor mij was het een bijzondere ervaring, omdat je normaal niet zoveel tijd hebt om met je patiënten te praten. Ik heb toch wel heel veel indrukwekkende verhalen gehoord.’

‘Een eigen lijn voor mondkapjes’

‘Ik kwam er ook achter dat er een enorm tekort aan mondkapjes was in de verpleeghuizen en wat er nog meer aan zorg bestaat. Met mijn hockeyteam en een aantal lokale vrijwilligsters heb ik toen een mondkapjeslijn opgezet: we gingen met zijn allen mondkapjes naaien. Voor de Buurtzorg, de wijkzorg, ouderenzorg, mantelzorg én alle mogelijke zorginstanties, maakten we pakketten van 15 mondkapjes. Mijn hockeyteam heeft er enorm aan meegeholpen, met zijn vijven deden we al het naaiwerk, inpakken, autoklaveren, versturen. We hebben er ongeveer 2000 tot 2500 gemaakt.’

‘Implanteren moest ik in twee gevallen ook. Je implanteert in operatiekleding en dat voelde ook heel prima. We zijn toen vanaf 21 april in operatiejassen gaan behandelen, alleen die waren niet meer te krijgen. Maar als je die jassen anderhalf uur op de hoogste stand droogt in de wasdroger, overleeft er geen virusdeeltje. Zo konden we per patiënt toch steeds schone jassen pakken. Mijn man maakte die in de wasservice weer schoon. We hebben zo redelijk goed doorgewerkt, hoewel we in juni nog een stukje achterstand moeten wegwerken.’  

‘Als solopraktijk genoeg vet op de botten’

‘Ik ga geen continuïteitsbijdrage aanvragen. Ik heb er altijd voor gekozen geen contract af te sluiten, omdat ik mijn autonomie wil behouden. Ik wil niet in de handen van de verzekeraar vallen en wat je niet nodig hebt moet je niet aanvragen. Jonge tandartsen die net opstarten en tot de oren in de kosten zitten, die hebben het veel harder nodig. Ik heb wel TOZO en de NOW aangevraagd, in combinatie met de spoedjes en de weekenddiensten was dat genoeg.’

‘Wij hebben genoeg vet op de botten. Mijn uitgangspunt is: investeren doe je als het kan, iedere keer een kleine stap. Ik heb altijd eerst gewerkt, gespaard en vervolgens geïnvesteerd. Ik heb deze praktijk van mijn vader overgenomen, nadat ik eerst waarnemingen had gedaan in Noordwijk en bij hem in de praktijk. Hier op de Veluwe was het lekker rustig, dat ben ik gaan waarderen. Implanteren doe ik naast mijn praktijk in verschillende groepspraktijken en dat is superleuk. Door die combinatie hou ik het uitdagend.’

‘Als solopraktijk hebben we ook gesprekken gevoerd om met de praktijk van Michiel Buis samen te gaan (Zie: Michiel Buis: ‘Ik wil de zorg bundelen en professioneler maken’ ). Michiel is onze buurman en een goede bekende. Alleen gaat het zelfstandig heel goed en de implantologie heb ik ook niet nodig om goed te draaien. Voor mij is implantologie de kers op de taart, de manier om het uitdagend te houden. Implantologie hoort gewoon bij het totaalpakket dat we bieden. Voor de orthodontie verwijs ik door naar mijn zus die orthodontist is.’

‘Mondzorg in Kenia en Oeganda’

‘In 2015 hebben we voor het eerst door Kenia gefietst, voor een waterproject dat in Epe is opgezet . Dan denk je: “Hier moet tandheelkundig ook het nodige gebeuren”.  Ik liep toen tegen Ruud Waanders aan, die met andere tandartsen mondzorg aanbiedt op scholen in Kenia ( Waanders Tandheelkunde Maatschappelijk ondernemen ). Jaarlijks gaan ze er naar toe om in twee weken een hele school te saneren, pijnklachten op te lossen, ook van mensen die aan komen waaien. Dat doen ze geheel belangeloos.’

‘Ik ben inmiddels twee keer mee geweest en heb hele bijzondere ervaringen opgedaan. 90 procent van de Keniaanse bevolking heeft nog nooit een tandarts gezien en loopt vaak met kiespijn rond. Het voelde ontzettend goed om mensen te behandelen, die gewoon geen mondzorg krijgen. Daarna ben ik betrokken geraakt bij de stichting van Piet Buitendijk die in Oeganda weeshuizen opzet, voor kinderen die letterlijk weggegooid worden. Ik ben daar in 2018 twee weken geweest om kinderen en volwassenen te behandelen. Je moet dan eerst alles saneren.’

Link:  Tandarts-implantologiepraktijk Scheffer