Huisarts stuurt SOS: ‘Een duurzame, instapklare praktijk waar we het verschil kunnen maken’

Huisarts Wietske Jacobs (44) maakte in 2018 de sprong naar het praktijkhouderschap in Den Helder. Ruim zes jaar later heeft ze grote twijfels of ze wel alleen door wil gaan. Ze heeft sinds 2021 een prachtige, duurzaam verbouwde praktijk, maar plaatste onlangs een SOS-bericht op LinkedIn: ze denkt aan stoppen, omdat ze geen collega-huisarts kan vinden.

Via een vakantiehuis in het Noord-Hollandse Groet maakte Wietske Jacobs kennis met de Kop van Noord-Holland. ‘Het was zo aantrekkelijk dat ik er met mijn man en kinderen besloot te gaan wonen. We gingen ‘op vakantie’ wonen vlak bij de duinen en dicht bij Alkmaar, Anna Paulowna of Den Helder om daar te gaan werken. Ik was waarnemer, maar vond het heel lastig dat ik steeds op andere praktijken werkte. Ik miste de continuïteit van zorg en dacht: ik kan beter in een eigen praktijk gaan werken.’

In 2018 kwam er in Den Helder een praktijk vrij. ‘Ik dacht nog: Den Helder, moet ik dat wel doen? Het was verder weg dan ik eigenlijk wilde en de stad had niet zo’n beste naam. Ik had toen ook al bij René van den Berg gewerkt als waarnemer op de Texelstroomlaan en bij praktijk Kaaphoofd. Daar merkte ik: de stad is eigenlijk heel leuk, evenals de populatie.’
‘Eerst zat ik samen met drie andere huisartspraktijken en een apotheek in één pand. Daar had ik maar één spreekkamer en anderhalve dag per week mocht ik een andere kamer gebruiken. Ik dacht: daar kan ik niks mee, want ik wil graag huisartsen opleiden en ik wil een maatje.’

Duurzame praktijk

Wietske kocht daarop in 2020 een deel van de vroegere Mavo aan de Sportlaan en liet het verbouwen tot een duurzame praktijk met vijf spreekkamers en een behandelkamer. Het pand ligt aan De Linie, met uitzicht op een bunker van een negentiende-eeuwse fort. Huisartspraktijk Jacobs is van het gas af, is voorzien van vier luchtwarmtepompen en zestig zonnepanelen. ‘Ik ben hier supertrots op. De praktijk is zo verbouwd dat er een of twee collega’s bij kunnen. Inmiddels ben ik al lang aan het zoeken naar een maat en dat blijkt heel lastig.’ Was ze met haar keuze voor de marinestad niet te optimistisch, zo vraagt ze zich af. ‘Ik had verwacht dat ik in die jaren dat ik hier nu zit al lang een of twee maatjes zou hebben. Dat lukt niet, ik kreeg zelfs geen sollicitant. Een waarnemer vinden is lastig. Ook de laatste huisarts in opleiding wilde niet naar Den Helder komen.’

Diverse populatie

De stad heeft verschillende wijken en een diverse populatie, schetst Jacobs. ‘Den Helder heeft nog iets dorps. De marinehaven is natuurlijk ook bijzonder. Ik droomde van een mooie laagdrempelige praktijk, waarmee ik echt het verschil kon gaan maken. Ik vind het heel belangrijk dat je als patiënt nog je dokter kent. Mensen worden ook ouder als hun dokter ze kennen. Ik wilde ook het verschil maken in de praktijk zelf, voor het personeel. Dat we een soort tweede thuis zijn voor iedereen, waar het echt leuk is om je werk te doen en we niet van die mensen zijn die alleen werken om geld te verdienen. Dat we plezier maken met elkaar en ondertussen mensen helpen.’

Wietske Jacobs denkt dat ze de praktijk niet in haar eentje kan blijven runnen. ‘Als ik niet iemand vind, moet ik misschien toch aan de andere kant van de tafel gaan zitten en op een andere plek associëren. Soms voelt het alsof alle mensen die de moed hebben om de sprong te wagen, al gesprongen zijn. Terwijl de andere helft niet durft te springen, omdat ze bang zijn om ook in zo’n situatie te belanden. Dat is zo jammer: het is veel leuker om praktijkhouder te zijn en invloed te hebben op je agenda en organisatie.’

U heeft een flink team en moet ook alles managen. Is dat niet soms zwaar?

‘Ja en nee. Als het goed loopt is het leuk, want het is wel mijn team. Toen ik die post op LinkedIn had gezet, had ik echt een baaldag. Dankzij mijn assistentes hadden de patiënten die dag allemaal klachten waar ik wel iets mee kon. Dat komt dan ook omdat mijn team mij ook een beetje draagt. Het is dus niet alleen maar geven, maar ook ontvangen. Dat is zo fijn aan in een team werken. Het zou ook prettig zijn om die verantwoordelijkheid met een collega-huisarts te delen. Nu is het inderdaad wel zo dat als er iets moeilijks is met het personeel, dat ik degene ben die de beslissing moet nemen. Dat zou ik graag willen delen, dat lijkt me veel fijner.’

Wat is het aantrekkelijke van uw praktijk?

‘We hebben een fijn team. Dit een hele mooie, goed ingerichte praktijk, die duurzaam is, met een laadpaal voor de deur en hoog-laagtafels in de spreekkamers. Ook is er ruimte voor iemand met eigen ideeën. Ik ben altijd wel in voor een beetje experimenteren en kijken hoe dingen anders of beter kunnen. Als maten kunnen we allebei drie of vier dagen werken. Alles is bespreekbaar.’
‘Huisarts René van den Berg heeft bijvoorbeeld een soort offshore-systeem waarbij een huisarts een aantal weken tot maanden de praktijk runt en de ander dan vrij is. Een paar weken later draaien ze de rollen weer om. Dat werkt prima. Ook gezien het aantal dokters dat met pensioen gaat, zou het fijn zijn dat ik niet een maar twee maatjes vind. Een driepersoonspraktijk is denk ik ook duurzamer voor de toekomst. Dan kan er altijd eentje weg of op vakantie, zonder dat alles op die ander neerkomt. Daarvoor heeft Den Helder genoeg patiënten.’

Best bijzonder: geen stress door managementtaken en regeldruk?

‘Natuurlijk moeten we door sommige hoepels springen. Ik probeer ook daar duurzaam mee om te gaan, bijvoorbeeld als er iets voor de accreditatie nodig is. Het gaat er natuurlijk om dat je goede zorg levert. We willen niet alleen een lijstje afvinken, maar ook daadwerkelijk de zorg verbeteren en dat lean doen.'
‘De verzekeraar eist soms dingen. Daar maak ik me meestal niet zo heel druk over. We  hebben bijvoorbeeld een paarse-krokodillen stempel laten maken, als we weer een zinloze verwijzing moeten uitschrijven. Dan druk ik er die paarse krokodil op, als een soort protest: dit hoort eigenlijk niet op mijn bordje te liggen.’

De grote ontmoediging is dus dat niemand in Den Helder lijkt te willen werken?

‘Ja, ik wilde dat eerst ook niet. Alleen hoe krijgen we mensen zo ver om net als ik er ook achter te komen dat Den Helder gewoon leuk is. De stad heeft meer charme dan je op het eerste gezicht denkt. We hebben hier bijvoorbeeld relatief veel zonne-uren vergeleken met de rest van Nederland.’
‘De mensen zijn hier van niet lullen maar poetsen. Ze zijn heel direct, zeggen wat ze willen. Ze hebben meestal geen verborgen agenda, daar pas ik als openhartige huisarts goed bij. Mensen vertrouwen je in principe. Het is kortom een leuke populatie voor een dokter.’

Doet de huisartsencoöperatie HKN ook aan goede PR voor Den Helder?

‘Ze organiseren bijvoorbeeld de zogeheten ‘Razende Bol Driedaagse’. Dat zijn studiedagen op locatie voor huisartsen in opleiding, waarbij ze in allerlei praktijken kunnen komen kijken. Dit jaar komen ze ook bij mij op de praktijk. Ik hoorde bij de laatste driedaagse dat de partners van nieuwe huisartsen vaak een baan in de Randstad hebben. Dat is het probleem, waardoor ze niet makkelijk kunnen verhuizen. De reistijd Amsterdam-Den Helder is ruim een uur.’
‘Die mensen zouden in Alkmaar of noordelijker moeten willen wonen. Het blijkt dat werkgeluk grotendeels wordt bepaald door de controle die je hebt over je agenda en de afstand van je werkplek naar je huis. Als ik niet in Groet was gaan wonen, was ik het reizen ook wel zat geweest. Ik rijd het in een half uur of fiets met mijn speedpedelec in een klein uurtje naar mijn werk. Zo woon ik nog steeds ‘op vakantie’ in het mooiste dorpje van het land.’